"வாசிப்பை நேசிப்போம்" இணையக் குழு பக்கத்தில் எனது கவிதைத் தொகுப்பான "அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக்கொண்டிருந்தது" புத்தகத்துக்கு புதிகை ஆதீரா எழுதிய வாசிப்பு அனுபவக் குறிப்பு இது. அவருக்கு என் நன்றி. Nagalakshmi Rajagopalan •••

நூலின் பெயர்: அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது"/ நாதன் பதிப்பகம்: முதல் பதிப்பு: டிசம்பர், 2024/ பக்கங்கள்: 76/ விலை: ௹100

தொடர்புக்கு: +919884060274

"Life began with waking up and loving my mother's face " - George Eliot.

தன் அம்மாவைப் பற்றியும், அவள் வாழ்வின் மீதான அவளின் அழுத்தங்களையும், மெல்லிய இயல்புகளையும், அறியாமையும், கண்ணீரும், வெளிக்காட்டாத கண்களில் தெரியும் கோபத்தையும், அம்மாவின் மீதான தனக்கிருந்த அதீத அன்பையும், அக்கறையையும் தனது இயலாமையும் கலந்து எளிய சொற்களில் கவிதைகளாக கொட்டித் தீர்த்திருக்கிறார் கவிஞர் கதிர்பாரதி.

மொத்தம் 60 கவிதைகள். 60 ல் தொடங்கி இறங்கு வரிசையில் காட்டியிருப்பதும், மிக வித்தியாசமான தலைப்பும் கவிஞரின் தனித்துவத்தை காட்டி வியக்க வைக்கிறது.

"A mother's love is like a circle, it has no beginning and no ending"

பெண்கள் கண்களைக் கட்டிக் கொண்டு குடும்பத்தின் தேவைகளுக்காக உழைக்கும் பெண்களின் பிரதிநிதியாக கவிதைகளில் காட்டியிருக்கும் அம்மாவை, அம்மாவின் வாழ்வு மொத்தத்தையும் "ஒளியாங்கண்டு" விளையாட்டாக கூறியிருப்பது அருமை.

புதுகை ஆதீரா

"மனைப்பாம்பு" என்ற குறியீடு பெண்கள் காலம்காலமாக எதிர்நோக்கும் பிரச்சனைகள் எல்லாவற்றையும் பொருத்திப் பார்த்துக் கொள்ளலாம். அது மனிதர்களாக, உழைப்பாக, வேலையாக, திணிப்பாக, சுமையாக, நோயாக என பலவற்றை அனாயாசமாக தெளிவு படுத்துகிறது.

தனது வட்டார வழக்குச் சொற்களை கவிதைகளில்
கையாண்டிருப்பது சிறப்பு. கிராமங்களில் தானியம் தேடிவரும் "அடைக்கலாங் குருவி", உச்சிப் பகலோ, இரவோ வெளியில் செல்லும் பெண்களின் தலையில் வேப்பங்குச்சி இலையோடு தலையில் செருகிச் செல்லும் பழக்கம் போன்றவற்றையும் கவிதைகளில் பதிவு செய்திருக்கிறார்.

அப்பாவிடம், அம்மாவின் பயபக்தியாகக் கூறுவதோடு, தனது இன்றைய தலைமுறையின் இடைவெளியை "மீசை முறுக்கி விளையாடும் மனைவி" என்றும், அய்யனார் வேட்டை ஆயுதத்தில் மூக்குச் சொரியும் அடைக்கலாங்குருவி போல என்ற அழகான ஒரு உதாரணத்துடன் ஒரு கவிதையில் காட்டியிருக்கிறார். இப்படி எல்லாக் கவிதைகளும் கூற முடியாததால் சில கவிதைகளைக் காண்போம்.

முதல் கவிதையிலேயே மனம் கனத்து விடுகிறது. அம்மாவின் பால்யத்தை ஒளித்து வைத்த தாத்தா பிறகு கண் பொத்துவதில் அப்பாவின் ஏகபோக உரிமை எனவும், அம்மா தானே தன்னை பொத்திக் கொண்டு விளையாடிய வாழ்க்கையில், மூச்சுவிட முடியாமல் படும் அவஸ்தையை கூறும் இடம் கண்ணீர் வரவழைக்கிறது.

60

"காற்றில் வட்ட வட்டமாய்

வாய் பிளந்து

என் உயிரைத் தேடித் தேடி

ஒளியாங்கண்டு விளையாடுகிறேன்" என்றாள் அம்மா.

"அம்மா" என்றவுடன் சிவந்த அந்திநேரம் வயலில் நடந்து வருவதான தோற்றம் கவிஞருக்கு நினைவிற்கு வருவதாக கூறுமிடத்தில் நம்மையும் நம் அம்மாவை எப்படிப் பார்ப்போம் என யோசிக்க வைக்கிறது. அம்மா இல்லாத பொழுதுகளும் அந்தி நேர வான் பார்த்து கவிஞர் சமன் செய்வதாக உணரமுடிகிறது.

அம்மாவின் உடல்நலம் குறித்த கவிதைகளில் சில மனதை பாரமாக்கி நகரமுடியாமல் செய்துவிடுகிறது.

57

"தீனியாகும் எதன்மீதும்

கறையான்கள்

வாய்வைக்கத் தயங்குவதில்லை..

நாளுக்கு நாள்

உடல் நரங்கிய அம்மாவுக்குள்

புற்றுவொன்று வளர்ந்தபோதுதான்

அப்பாவின் சிரிப்பை

முதன்முதலில் கறையான்கள் அரித்தன

அவரும் செதில்செதிலாக உதிர்ந்தார்

செல்லரித்த ஒரு வாழ்வை

புற்றுக்கறையான் வேட்டையாட

நாகம் ஒன்று

வேடிக்கை பார்த்த கதை இது"

இந்தக் கவிதை படித்ததும் மனதில் அழுத்தும் பாரத்தை கடப்பது அவ்வளவு எளிதாக இல்லை.

30.

"கக்கடைசியில்

ஏர்வாடி தர்க்காவில்

அம்மாவைச் சேர்த்தோம்.

சங்கிலிப் பிணைத்து அழைத்துப் போகையில்

என் தலை தடவினாள்

அப்போது கலைந்த முடியை

எத்துணை முறை சீவியும்

ஒழுங்குபடுத்த முடியவில்லை.

தன்னுடலுக்குத் தானே தீவைத்துக் கொள்ளும் அந்திக்கு

இந்த வேதனை புரியும்"

அந்திக்கு மட்டுமில்லை கவிஞரே, வாசகனுக்கும் வேதனை அடையாமல் இந்தக் கவிதையைப் படித்துக் கடக்க முடியாது.

மற்றொரு கவிதையில்,

3. நெடுநாள் கழித்து மூத்த மகன் வந்து, விட்டம் பார்த்து அம்மா என கதறி அழ கழுத்தை இறுக்கிய சுருக்கு தளர்த்தி - " "வாப்பா, இரு சோறு போடுறேன்" என்ற வரிகளில்..

கண்ணீரைத் தவிர்த்திட முடியாது.

54

"வாடா மலரு" என்ற

கவிதையில் அம்மாவின் வெள்ளந்தியான அன்பின் வெளிப்பாடு. இரு கைகளையும் விரித்து "மலர்" என காளையை அழைத்ததும் ஓடி வந்து அம்மாவின் மார்பில் புதையும் ஜல்லிக்கட்டுக் காளையின் மூர்க்கத்தனம் முத்தமானது வெறுமனே கைவிரித்த அன்பினால் மட்டுமே சாத்தியம்.

"சரணாகதி" தத்துவத்தின் சாரமாக உணர்கிறேன்.

கவிஞர் கையாண்டிருக்கும் உவமைகள் ஒவ்வொன்றும் வியக்க வைக்கின்றன.

உதாரணத்திற்கு சில:

* அம்மாவின் சேலை முடிச்சை- பாஞ்சாலி கொண்டையள்ளி முடிந்த வைராக்கியம் எனக் கூறுவது.

* தலை முடிதலை - "தொண்டைக் குழிக்குள் கத்தி இறங்கியது போல"

*அம்மாவுக்கு கையொப்பம் கற்றுக் கொடுத்தது - புதுச்செடி நிலத்தில் ஊன்றுவதாய்

* பூத்தொடுப்பதை இத்தனை அழகியல் கண்கொண்டு காண முடியுமா? என வியக்க வைக்கிறது. பூக்கள் விரல்களின் சிலும்பல்களில் - "கலைமான் கொம்புகள்" உருவாகி ஓடுவதாய்.

* குமுளி நீரில் கால் வைக்க - "கொலுசு போல சூழும் அயிரைகள்"

* அம்மா தாவாக்கட்டை பிடித்து செல்லம் கொஞ்சுவது - "முகத்தில் மொய்க்கும் ஆசையின் அயிரைகள் "

இப்படி ஏராளமான வித்தியாசமான உவமைகள் கூறியிருப்பது பாராட்டுக்குரியது.

வயல், செடிகள், கொடிகள், பயிர்கள், தாவரங்களோடு, விலங்குகளோடு அம்மாவின் வாழ்க்கையும் அவைகளுடன் உரையாடல் என இருந்ததையும் ஏக்கத்தோடு வெளிப்படுத்துகிறார்.

ஒரு கவிதையில்,

அந்தியில் அம்மா ஒற்றையடிப் பாதையில் வந்து கொண்டிருந்ததை ஒரு "சித்திரம்" எனக் குறிப்பிடுவார். அவள் நேர்வகிட்டில் ஒரு "பேனாக" இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தேன். "இன்னும் இறங்க முடியவில்லை" என்ற எழுத்தில் வலியை உணரலாம்.

சின்னப் பசுவின் அடிவயிறு நீவி உன்னி எடுத்தவள் - என்னோடு இருந்திருந்தால் - சுண்டு விரலை இறுகப் பற்றி, திரும்பிப் பார்த்து, புருவங்கள் நெரித்து, "என்ன?" என்று வாழ்க்கையை ஒரு கேள்வி கேட்டிருப்பேன்" என்ற அவரது வரிகளில் தாயின் உலகம் மாடுகளோடும், வயலோடும் வாழ்ந்த வாழ்க்கையில் தானில்லாத ஏக்கம் பிரதிபலிக்கிறது.

2

"சீமைக் கருவேல மரத்தடியில்

அழுதபடி

ஓரிரவு முழுக்க

தனித்துப் படுத்திருந்தாயே

ஏன் அம்மா?"

தனக்குப் புரியாத, அன்பின் ஏக்கத்தில், நிலவையும், "நீயும் பார்த்தாய்தானே நிலவே".. என்ற கேள்வியில் உருக்கி விடுகிறார்.

ஒவ்வொரு கவிதையிலும் அம்மாவின் கோபம், அழுத்தம், ஆதங்கம், வெறுப்பு, அன்பு என பலவகையான உணர்வுகளையும், அம்மாவுடன் வாழ்ந்த நாட்களுக்குள் மீண்டும் சென்று வந்திருக்கிறார் அவர் தன்னுரையில் கூறியதைப் போலவே.

நூல் மதிப்புரையில் கவிஞர் கரிகாலன் அவர்கள் கூறியிருப்பது போல கவிஞர் காட்டும் அம்மா சற்று வேறுபட்டவர். இவர் கவிதைகள் ஈரக் கவிதைகள். அவசியம் வாசிக்க வேண்டிய அழகான கவிதைத் தொகுப்பு. கவிஞரின் நான்காவது கவிதைத் தொகுப்பு.

சாகித்ய அகாடமி யுவபுரஸ்கார் விருது உள்ளிட்ட பல விருதுகளைப் பெற்றிருக்கிறார். மேலும் பல வெற்றிகள் பெற கவிஞருக்கு அன்பின் வாழ்த்துகள்.

-

புதுகை ஆதீரா.

மொழியின் பொலிவு :

‘அம்மாவை மனைப்பாம்பு

பார்த்துக் கொண்டிருந்தது’.

- எழுத்தாளர் நர்சிம்

‘யாயும் ஞாயும்’ என குறுந்தொகையில் ஆரம்பித்து, ‘நற்றாய் கூற்றுகள் வழி தாய்மையின் பதற்றங்கள், தவிப்புகள் கடந்து, அம்மா என்றழைக்காத பாடல் திரையிசை வரை ‘அம்மாக்களால்’ ஆனது இலக்கிய மற்றும் அன்றாடமும் ஆன உலகம். தீரத்தீர அம்மாவையும் தாய்மையையும் தொடர்ந்து புனிதப்படுத்தி,வியந்தோதியபிறகும், அவளின் அன்பைப்போலவே அவ்வுணர்வு உலகம் உயிர்த்திருக்கும்வரை உயிர்ப்புடன் தான் இருக்கும். அப்படியான ஓர் உயிர்ப்பு, இத்தொகுப்பு, ‘அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது’.

இதுவரையிலான நாம் பார்த்த அம்மா, மென்மையன்புக்கவிதைகளை, அல்ல இப்படியும் என்று தலைகீழாக்கிக் கொடுத்திருக்கிறார் கவிஞர் கதிர்பாரதி. அதனால்தான் முதலில் 60 என இறுதிக் கவிதையில் இருந்து நகர்கின்றன, பக்கங்களும் படிமங்களும் நம் எண்ணங்களும். சர்ப்பத் தீண்டலில் சரசரவென கீழிறங்குவது போல் அறுபதிலிருந்து ஒன்றுக்கும் பின்னர் ஏணி ஏற்றம் போல் ஒன்றிலிருந்து அறுபதுக்குமாக இத்தொகுப்பு ஓரு பரமபத ஆட்டம்.

சமீபத்திய நிகழ்வொன்றில் எழுத்தாளார் பா.வெ சொன்னது “கவிதைகள் நிகழ்வுகளில் அல்லாமல் நிச்சலனத்தில் இருந்து எழுந்தவையாக இருந்தன”. மிகப்பிரமாதமான அவதானிப்பு. கதிர்பாரதியின் கவிதைகளில் நிச்சலனம் என்பது படித்து முடித்த பிறகு ஏற்படும் ஒன்றாக, மனம் கனக்கச் செய்யும் ஒன்றாக நிகழ்ந்திருக்கிறது. சொற்களால் ஆனது கவிதை என்றிருந்த பொழுதில், அப்படி அல்ல, கருவில், பாடுபொருளில், நிலத்தில், நிஜத்தில் பட்டுத் தெறித்து எதிர்வெயில் மினுங்க பொலியும் கடல்போல் ஆனது என கவிதைகளோடு வந்தவர்தான் கதிர்பாரதி. ஆனந்தியின் பொருட்டு தாழப்பறக்கும் தொகுப்பில் இப்பொலிவை நீங்கள் கண்டுகொள்ளலாம் எனில் இத்தொகுப்பில் அதை துய்த்துணரலாம்.

‘/அம்மாவை நிரம்பப் பிடித்த

அப்பத்தா சொன்ன சித்திரம் இது’/

மொத்தத் தொகுப்பின் அச்சு இந்தச் சித்திரத்தில் செழுமைகொண்டு சுழல்கிறது, எனக்கு. இன்னதுதான் தாய்மைக்கான கவிதை பாடுபொருள் என்பதையெல்லாம் உதறிவிட்டு, நினைவில் இருக்கும் யாவையும் கச்சிதமான மொழியில் கவிதைகளாக்கிய விதம், மிகப்பிடித்தது. கச்சாப்பொருட்களை எந்த அலங்கரா ஆபரணங்களும் அல்லாமல் குவித்து வைத்தது போல் இருந்தது என்றும் சொல்லலாம்.

தொகுப்பு முழுக்கச் சொற்களின் லாகவம் அறுபதிலிருந்து ஒன்று, மீண்டும் ஒன்றிலிருந்து அறுபது எனப் பயணப்பட வைக்கிறது.

/அந்தி வேறு

எழுத்தாளர் நர்சிம்

அவளைப்போல் பற்றி எரிகிறது/

இப்படிப் பதறிப்பதறி பக்கங்களைத் திருப்பினால், இவ்வரிகள் பதற்றம் போக்கி மனதைத் தண் என்றாக்கியது

/அப்போது

அவள் பொன்மூக்குத்தி

வேப்பம் பூவாக மினுக்கம் காட்டியது/

மிகச்சிறிய தொகுப்பு, வெகுநாட்களுக்குத் தன்னுள் வைத்துக்கொள்ளும், காலம்.

நீங்கள் அம்மாவோடு வசிப்பவர்கள் எனில் தொகுப்பைப் படித்து முடித்ததும் ஏதேனும் பேசவேண்டும் என்ற உந்துதலில் அவர் முன் போய் நிற்பீர்கள், சொற்கள் தொலைத்திருப்பீர்கள். அம்மா ஊரில் இருக்கிறார் எனில் பேருந்தேறி ஊருக்கு விரையலாம், நிற்க,

அம்மா நினைவுகளில் மட்டும் இருக்கிறார் எனில், இத்தொகுப்பு அவரை சற்று நேரம் ரத்தமும் சதையுமாய் உங்களருகில் வலம்வரச் செய்யக்கூடும்.

கவிஞர் ராஜசுந்தர்ராஜனின் ‘முகவீதி’ (தமிழினி) தொகுப்பு தான் இதுவரை நான் பெரும்பாலும் நண்பர்களுக்குப் பரிசாக கொடுத்தப் புத்தகம். இனி இந்த ‘ அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது’ புத்தகமும் அதில் சேர்ந்து கொள்ளும்.

இத்தொகுப்பும் கதிர்பாரதியின் முந்தைய தொகுப்புகளைப் போலவே, நிறைய விருதுகளைப் பெற்றுத்தரும். அதற்கான தகுதியோடு வந்திருக்கும் கச்சிதமான தொகுப்பு இது.

நண்ப கதிர்பாரதி. பொலிந்து திகழ்ந்திருக்கிறது உங்கள் மொழி. வாழ்க.

நாதன் பதிப்பகம் வெளியீடு

9884060274

விலை- ₹100

ரமேஷ் கண்ணன் அவர்கள் பகிர்ந்திருக்கும் ``தினம் ஒரு கவிதை`` என்கிற பதிவில் என் கவிதைக்கான வீடியோ பதிவு https://www.youtube.com/shorts/MPWwTMVAEH4

 

கவிஞர் ஜெயதேவன் அவர்கள் தனது முகநூல் பக்கத்தில் பகிர்ந்திருக்கும் எனது ``உயர்திணைப் பறவை`` புத்தகத்தில் இருக்கும் கவிதைகள்!!!

 யுவப்புரஸ்கார். விருது பெற்ற Kathir Bharathi கதிர் பாரதி அவர்கள் கவிதை

கிருஷ்ண நிழல்

.----------

கிருஷ்ணர்

அர்ஜுனனுக்குச் சொல்லவே முடியாத

கீதோபதேசம் கீழ்வருவன...

அதோ

மரம் தெரிகிறதா?

தெரிகிறது

அதன் பசும்வனப்பும்.

மரத்தில் இருக்கும் பூ தெரிகிறதா?

தெரிகிறது

அதன் மஞ்சள் நிறமும்.

பூவுக்குள் இருக்கும்

காய் மற்றும் கனி தெரிகின்றனவா?

தெரிகின்றன

அவற்றின் துவர்ப்பு

மற்றும் இனிப்பும்.

கனிக்குள் இருக்கும் விதை தெரிகிறதா?

தெரிகிறது

அதன் மழைத்துளி வடிவமும்.

விதைக்குள் இருக்கும்

மரம் தெரிகிறதா?

தெரிகிறது

அதன் மடிநிழலும்.

அம்பாறதூணியைக் கழற்றி

ஓரமாக வைத்துவிட்டு

வா…

`அந்த மரத்தின்` கீழ்

சிறிது நேரம்

உட்கார்ந்துவிட்டு வருவோம்.

-----

உயர்திணைப் பறவை ........

சகுந்தலை என்றால்

`பறவைகள் புடைசூழ வளர்பவள்` என்று பொருள்.

புடைசூழ் பறவைகள் மத்தியில்

உண்மைப் பறவை சகுந்தலை மட்டும்தான்

அதுவும் உயர்திணைப் பறவை.

தாய் பிரிந்த துயர்

காதல் பிரிந்த துயர்

மகன் பிரிந்த துயர்

வாழ்வு பிரிந்த துயர்

யாவற்றையும் பறந்து கடக்கிறாள் பறவைபோல

தண்டகாரண்யத்தை

தனித்த வானத்தை

சலசலக்கும் நதியை.

பலமுறை

மழைமேகம்போல பறந்து கரைய நினைத்தாள்.

ஆனால்

ஓர் எளிய மோதிரத்தின் எடை தாளாமல்

கீழே

கீழே வருகிறாள்.

துஷ்யந்த சாபம்

சகுந்தலைக்குக் காவிய சோகம்.

காதல் ஒரு பெண்ணுக்கு ஒளியூட்டும் என்றால்

சகுந்தலைக்கு இருளூட்டியது.

இருள் தின்று

துயர் தின்று

மாலினி ஆற்று மீனாகப் பரவியவள் சகுந்தலை.

கணையாழி

சிலம்பு

மோதிரம்

எல்லா அணிகலன்களும்

பெண் துயரில் உருவான விலங்குகள்.

அதோ

திசைகளை அழைத்துக்கொண்டு

மோதிரம் போன்ற காற்றுவளையம் புக

தன்னந்தனியே ஒரு பறவை பறக்கிறதே

அது

பறவையல்ல சகுந்தலை

சகுந்தலை அல்ல அவள் துயர்

துயர் அல்ல அவள் வாழ்வு

ஆம்

பெண் வாழ்வு.

**

நூல்: உயர்திணை பறவை

அஞ்சலி : கவிஞர் ஜெயதேவன்...

கவிஞர் ஜெயதேவன் மரணம் அடைந்தது வருத்தமளிக்கிறது. 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஆனந்த விகடன் ஆசிரியர் குழுவில் பணிப் பங்களிப்பு செய்தவர். ஆனந்த விகடனில் நான் வேலைக்குச் சேர்வதற்கு முன்பு அங்கிருந்து விலகிவிட்ட பத்திரிகையாளரும்கூட.

இளவரசன்(திவ்யா)மரணம் சம்பந்தமாக ஆனந்த் விகடனில் நான் எழுதிய "அது எது?" என்கிற தலைப்பிலான கவிதையைப் படித்துவிட்டு முதன்முதலாக என்னோடு பேசினார். அப்போதே அவர் 70 வயதை நெருங்கியிருந்தார். ஆனாலும் வார்த்தைகளில் மரியாதை தோழமை அன்பு எல்லாம் வெளிப்பட பேச ஆரம்பித்தவர், பிறகு நெருங்கிய உறவினர்போல மாறிவிட்டவர்.

எனது "அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக்கொண்டிருந்தது" கவிதைப் புத்தகத்து முதல் மதிப்புரை எழுதியவர் கவிஞர் ஜெயதேவன். கடந்த சென்னைப் புத்தகக் கண்காட்சியில், அவரது மதிப்புரை என் புத்தகத்துக்கு வாசகத் தொடக்கமாக இருந்தது. அவரது மதிப்புரையைத் தொற்றித்தொடர்ந்து நிறைய விமர்சனங்களும் மதிப்புரை வார்த்தைகளும் வர ஆரம்பித்தன. அப்படி நிறைய ஆதுரமான அன்பான வார்த்தைகளைப் பழகிய தோழர்களோடு பகிர்ந்துகொண்டவர். தனக்குச் சரியென பட்ட வார்த்தைகளை அழுத்தமாக இதமாக உரையாடத் தெரிந்த பண்பாளர். இவ்வளவு சீக்கிரமாக சுமையான நினைவுகளாகிவிடுவார் என நினைக்கவில்லை.

மரணம் என்பது முட்டாள்போல பாசாங்குசெய்யும் புத்திசாலி. ஆனால், ஒருபோதும் அது புத்திசாலித்தனமாக நடந்துகொண்டதே இல்லை. அஞ்சலிகள்!!!

மெசியாவுக்கு மூன்று மச்சங்கள் - எழுத்தாளர் சுபஸ்ரீ முரளிதரன் வாசகசாலை இணையத்தில் வழங்கியிருக்கும் குறிப்பு

 மெசியாவுக்கு மூன்று மச்சங்கள் என்கிற என்னுடைய முதல் கவிதைத் தொகுப்பை, புது எழுத்து பதிப்பகம் வெளியிட்டு 13_வது வருடம் ஆகிறது. அதன் பிறகு மூன்றாம் பதிப்பை சால்ட் பதிப்பகமும் நான்காவது மற்றும் ஐந்தாவது பதிப்பை இன்சொல் பதிப்பகம் வெளியிட்டது.

முதல் பதிப்பு 2013_ம் ஆண்டு வெளியாகிய இத்தனை வருடங்களில் இந்தத் தொகுப்பு எனக்கொரு முக்கிய அடையாளமாகவும் நித்தம் புதுப்புது வாசகரை எனக்குத் தருவதுமாக இருக்கிறது.

சாகித்ய அகாடமி யுவபுஸ்கார் விருது அங்கீகாரம் முதல் கோழிக்கோடு பல்கலைக்கழகத்தின் பாடத்திட்டத்திலும் இடம்பெற்றது. விமர்சனங்களும் மதிப்புரைகளும் என இலக்கிய வாசகர்கள் - ஆசிரியர்கள் இதனை வரவேற்றனர்.

இந்தப் புத்தகத்துக்குப் பிறகு மூன்று தொகுப்புகள் வந்துவிட்டன. எனினும் தாய் முதல் பேற்றையும் குழந்தையும் சற்றுக் கூடுதலாகவே நேசிப்பாள். அப்படி என் நேசத்தைப் புதிப்பிக்கத் தூண்டியிருக்கிறது எழுத்தாளர் சுபஸ்ரீ முரளிதரன் வாசகசாலை இணையத்தில் வழங்கியிருக்கும் குறிப்பு. அவருக்கு நன்றி.

அவரது உரை கீழே உண்டு.

..

"அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக்கொண்டிருந்தது" கவிதைத் தொகுப்பு குறித்த எழுத்தாளர் ஸ்டாலின் சரவணன் அவர்களின் விமர்சனப் பதிவை இங்கே பகிர்கிறேன். நன்றி ஸ்டாலின் சரவணன்.

கொதிக்கும் உலையில் அவளையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் அம்மா !

கர்த்தரையே காட்டிக் கொடுத்தாலும் யூதாசை அணைத்துக் கொள்வாள் யூதாசுவின் அம்மா. இந்த அம்மாக்கள் இப்படித்தான் கர்த்தரே !

புதுக்கோட்டையில் 15 ஆண்டுகளுக்கு முன் நடைபெற்ற கலை இரவில் 'ஆத்தா உன் சேலை' பாட்டை ஒரு பாடகர் பாடினார் .

தொடர்ந்து உரை நிகழ்த்த வந்த எழுத்தாளர் Tamil Selvan ச.தமிழ்ச்செல்வன், "இதுபோன்ற பாடல்களைப் பாடி அம்மாவை புனிதமாக்கியது போதும். அவரையும் சக மனுசியாகப் பார்க்க எப்போதுதான் முன் வரப் போகிறீர்கள்!?" என்று கேட்ட கேள்வி அம்மா என்பவர் சக மனுசி .அவர் பொய் சொல்வார்- ஞானக்கூத்தன் சாட்சி - யாரும் அறியாமல் காசை ஒளித்து வைப்பார். எல்லாம் செய்யத் துணிபவர்களில் அம்மாவும் ஒருத்தி என்று நம்ப வைத்தது.

கதிர்பாரதி Kathir Bharathi , மீண்டும் அம்மாவை தியாக குருதி ஒழுகும்படி குடும்பத்துக்காக சிலுவையில் தொங்கவிட்டுவிட்டார். கவிதை எனும் ஆணியை மகன்களின், மகள்களின் கைகளில் இறக்குகிறார்.குற்ற உணர்வு கொழுந்துவிட்டு எரியத் தொடங்குகிறது.

"அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது" நூலின் பின்னட்டையில் கரிகாலன் Karikalan R ,"கதிர்பாரதி காட்டும் அம்மா அவருடைய அம்மா மட்டும் அல்ல " என்கிறார்.எல்லாக் கவிதையிலும் ஒரே பாத்திரம் போல அம்மா இத்தொகுப்பில் காட்சி அளிக்கிறார். ஒரு கவிதையில் சிரிக்கிறார். ஒரு கவிதையில் முறைக்கிறார் .அவ்வளவே !

குஞ்சுகளைத் தூக்க வரும் பருந்தைக் கண்டதும் சீறியபடி குதிக்கும் தாய்க்கோழிதான் அவர்.

இத்தொகுப்பில் வரும் அம்மாக்களை அழகூட்டுவது பிள்ளைக்கு ஒன்றெனில் கொள்ளும் பிரத்யேகத் துணிச்சலும் அவர் எதிர்கொள்ளும் துயரங்களும்.

கதிர்பாரதி தன்னுடைய கிராமத்திற்கு சென்றும், நினைவுகளில் பின் ஊர்ந்தும் அம்மாவின் கிட்ட அமர்ந்து, எட்ட நின்று, அவர் முந்தானையைப் பிடித்து நகர்ந்துக் கொண்டே சென்று,

அவருக்கேத் தெரியாமல் தன்னை ஒளித்துக் கொண்டும் இக்கவிதைகளில் பார்த்துள்ளார்.

அதில் எங்கோ ஓரிடத்தில் இருக்கும்போது கதிர் பாரதி எனது கண்களை அணிந்துக் கொள்கிறார். வேறு இடத்தில் உங்கள் கண்களாக இருக்கலாம் .அதனால்தான் இதில் நமது அம்மாக்கள், வந்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள் .

அப்பாவைத் தூரமாக நிறுத்தி விடுகிறார். எப்போதாவது அல்லது பிள்ளைகள் உறங்கிய பிறகு வீடு திரும்பும் அப்பாக்கள், பிள்ளைகளின் கவிதைக்குள் வருவது அரிதுதான். ஒரு சில கவிதைகளில் அப்பா எட்டிப் பார்க்கிறார். அப்போதும் அம்மா முறைத்து விடுகிறார் அல்லது அம்மாவின் துயரங்களில் பங்கெடுக்க முடியாத கையாலாகத்தனத்தில் அப்பா நடையைக் கட்டி விடுகிறார் .

ஒருமுறை தொடர்ந்து வாசித்து இத்தொகுப்பை முடித்து விட முடியவில்லை .பல பக்கங்கள் கடந்த பிறகு முந்தைய கவிதையில் ,பிறந்த வீட்டுக்குப் போகும்போது மை தீட்டிக் கொண்டு செல்லும் அம்மாவின் அழகை மீண்டும் ஒருமுறை தரிசிக்க மனம் பின் செல்கிறது. அதே மனதை பதைபதைப்புடன் ஓடிப் பார்க்க விரட்டுகிறது ,மகனைப் பார்த்தவுடன் தூக்குக் கயிற்றை கழுத்திலிருந்து தளர்த்திக் கொண்டே, "இரு சோறு போடுகிறேன்" என்று இறங்கி வந்த அம்மா ,மூத்த மகன் சாப்பிட்டு உறங்கியப் பிறகு, மீண்டும் கயிற்றைக் கையில் எடுத்துவிட்டால் என் செய்வது!?

மிகை உணர்வெழுச்சிக் கவிதைகள் வாசிப்பவனை ஆழ்த்துகின்றன.விதவிதமான அனுபவங்கள்,எண்ணிலடங்கா உயிர்ப்புமிகு காட்சிகளில் இருந்து சட்டென விலக முடியவில்லை.உண்மையின் கண்களை கவிதைகளில் ஒவ்வொரு முறையும்‌ உற்றுப்பார்க்க முடியவில்லை.குறைந்தது அறுபது முறை வரலாறு தலையைத் தாழ்த்திக் கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது.

எனவே அனாதை மேகத்தின் பின் சென்ற அம்மாவை ,அப்படியே சென்று விடக் கூறலாம் போல் உள்ளது.

ஒவ்வொரு வீட்டிலும் எத்தனை துயரங்களைத்தான் அம்மா தாங்குவாள்!? தனக்காக வாழும் ஒரு அம்மா கூட இல்லையா!? வரலாற்றை மீண்டும் நினைவுறுத்தி அவரை அங்கேயே இருந்து தியாகங்களை செய்யச் சொல்கிறோமா!? என்று நிகழ்காலத்திலும் தொடரும் அம்மாவின் தியாகங்கள் பொருட்டு கவலைகள் உருவாகின்றன.

அதேநேரம் ஊஞ்சலில் அமரவைத்து அம்மாவை பால்ய காலத்திற்கு அழைத்துச் செல்லும் கவிதைகள், வாசகனையும் ஒரு ஊஞ்சலில் ஏற்றி ஆட்டிவிக்கின்றன.மகிழ்வைப் பங்கு வைக்கின்றன.

கதிர் பாரதி, இத்தொகுப்பில் உணர்வின் சேதாரம் இன்றி தனித்த மொழிநடையைப் பின்பற்றி உள்ளார்.

அறுபதாம் கவிதையில் இருந்து முதல் கவிதை வரை உணர்வு சீராகப் பின் செல்கிறது. எனவே கவிதைகள் மனதோடு தங்கி அலைகழிக்கின்றன.

எழுத்தாளர் ஸ்டாலின் சரவணன்

வாசகனை உணர்வின் உச்சத்தில் கொண்டு நிறுத்திவிடுகிறார்.உயரத்திலிருந்து தவறினால் விழுந்துவிடும் பதட்டமும் அவன் பாதத்தில் சேர்ந்து கொள்கிறது.

அம்மா ,ஒரு கவிதையில் கொதிக்கும் அரிசியை உலையில் பார்த்துக் கொண்டு இருப்பார்.அது அவரை அவரே பார்ப்பது போல் இருக்கும்.

இவ்வாறு அம்மாவின் தியாகத்தில் புளங்காகிதம் அடைந்தாலும் ,உறவின் நிர்பந்தங்களை கடந்து தனிமனித வாழ்வை மதித்து அம்மாவை இக்கவிதைகளின் தியாகச் சங்கிலியில் இருந்து அறுத்துவிடவே மனம் விழைகிறது.

இத்தூண்டுதலோடு புத்துணர்வான வாசிப்பனுபவத்தையும், கவிதைக்கான அலமாரியில் தனித்த இடத்தையும் "அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது " தொகுப்பு பெறுகிறது. வாழ்த்துகள்

-ஸ்டாலின் சரவணன்

ஆனந்தியின் பொருட்டுத் தாழப் பறக்கும் தட்டான்கள் - விமர்சனம் - எழுத்தாளர் கரிகாலன்.

 கவிஞன்

#

எனது நிலம் தழைக்க அதில் ஆறுகள் ஓடின.

குளங்களில் தாமரைகள் மலர்ந்தன. அழகிய மங்கைகளதில் நீராடினர்.குளத்தின் கரையில் தெய்வங்கள் ஆளும் ஆலயங்கள் இருந்தன.

அதன் மாடங்களில் மணிப்புறாக்கள் காதல் செய்தன.

வெய்யிலை அருந்தி தன் சிறிய ரெக்கைகளை படபடவென அடித்தபடி தட்டான்கள் எங்கள் கனவுக்கு குறுக்காகப் பறந்து சென்றன.செம்மை படர்ந்த தொடுவானத்தினூடாக கொக்குகளும் நாரைகளும் தம் இருப்பிடம் நோக்கி திரும்பிக் கொண்டிருந்தன.

மந்தை கிளப்பிய மஞ்சளந்திப் புழுதியின் பின்னணியில் சித்திரம்போல எங்கள்

அஞ்சலைகள் மறியோட்டி வீடேகினர்.

எல்லாம் ஞாபங்களாக இன்றோ எங்கள் மருதத்தின் திணைகளை தார்ச்சாலைகளும் கேபிள்களும் சுரங்கங்களும் அழித்து விட்டன.

எழுத்தாளர் கரிகாலன்

எம் மூதாதைகள் பிள்ளைகளைப் போல் வளர்த்த மரங்களில் எம் உழுகுடிச்

சொந்தங்களின் உடல்கள் கனிந்து தொங்கின. எங்கள் வாழ்வில் கண்ணீர்த் துளி சொட்டி சொட்டி உப்பு கறிக்கத் தொடங்கின.

காதலும் வீரமும் ஈரமும் இரக்கமும்

நிறைந்த நிலம் இன்று ஒரு வணிக வளாகம்

போலாகி விட்டது.

தெய்வம் கைவிட்ட நிலத்திலிருந்து கவிஞனொருவன் நாடோடியைப் போல தன் புல்லாங்குழலை இசைத்தபடி சென்று கொண்டிருக்கிறான். அவனை உற்று கவனிக்கிறேன்.

என் தம்பி Kathir Bharathiயேதான் அது.
அவன் பாடல் பெண்களை.. நிலத்தை.. விடுதலையைப் போற்றி காற்றில் பரவிக்கொண்டிருக்கிறது!

#ஆனந்தியின் பொருட்டு தாழப்பறக்கும் தட்டான்கள்

விமர்சனம் ~ எழுத்தாளர் ஏக்நாத் ~ கதிர்பாரதியின் ``அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக்கொண்டிருந்தது``

 எழுத்தாளர் ஏக்நாத், கல்கி பத்திரிகை வேலையில் எனக்கு சீனியர். திருநெல்வேலியின் கீழாம்பூர் பகுதியிலிருந்து வந்த எழுத்துக்காரர்களில் மிக முக்கியமானவர். பெரும்பாலான இலக்கியக்காரர்கள் போல ஆரம்பத்தில் கவிதைகளும் பின்னர் உரைநடையும் எழுதிவருவவர். கெடைக்காடு, வேசடை போன்றவை இவரது முக்கியமான நாவல்கள். அம்பாசமுத்திர வட்டாரத்து மண்ணை விஸ்தாரமாகவும் தனித்த மொழியும் பதிவுசெய்துகொண்டிருப்பவர். எனது அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக்கொண்டிருந்தது கவிதைத்தொகுப்பு குறித்து உள்ளத்தை ஒளிக்காமல் எழுதியிருக்கிறார். எழுத்தாளர் ஏக்நாத் அவர்களுக்கு நன்றி!

எழுத்தாளர் & இயக்குநர் அஜயன் பாலாவின் நாதன் பதிப்பகம் வெளியீடு

•••

நீங்களும் நானும் கதிர்பாரதியும் வேறுவேறல்ல

தன்னை உருட்டி விளையாடவோ, தரையில் மோதி மேலெழுகிற பந்தைப் போல விழுந்து எழவோ, மொழி தனக்காகத் தேர்ந்தெடுக்கிற ஆயுதம் கவிதை. சரியான கையில் அவ்வாயுதம் கிடைத்துவிட்டால், மேளதாளத்தில் கிறங்கி ஆடுகிற ஆவேசம் கொண்ட சாமி கொண்டாடிகளைப் போல, மொழி தன்னைத்தானே கொண்டாடிக் கொள்கிறது. அப்படியொரு கொண்டாட்டத்தை கதிர்பாரதியின் 'அம்மாவை மனைப்பாம்பு பார்த்துக் கொண்டிருந்தது' கவிதைத் தொகுப்பு தருகிறது என்பது வெற்றுப் புகழுரையல்ல.

தாய் எப்போதும் தனித்துவமானவள். அவளின் அன்பு மட்டுமே தூய்மையானது, அவளின் முந்தானை தரும் சுவையை, அவள் பாசத்துக்குள் மிதக்கும் கதகதப்பை, அவளின் கோபத்திலும் வெளிப்படும் மென்மையை, அவளின் கண்ணீரின் அடர்த்தியை, இன்னொருவரிடம் காண்பதரிது.

நான் அம்மா பற்றி நினைக்கும் போதெல்லாம், பெரும் மழை வெள்ளம் வடிந்து, வயலை மூடிய ஆற்று மணலில் அமர்ந்தபடி, அவள் கதறியதும், பெரும்பாலான இரவுகளில் பீடி சுற்றியபடி அவள் பாடும், 'பூப்பூவா பறந்து போகும் பட்டுப் பூச்சி அக்கா' வும் ஒரு சொட்டுக் கண்ணீரோடு நினைவில் வந்து நிற்கும்.

எழுத்தாளர் ஏக்நாத்

எனது அம்மாவும் கதிர்பாரதியின் அம்மாவும் வெவ்வேறானவர்கள் அல்ல. இருவருமே ஏதோ ஒரு கிராமத்தில், தலையில் விறகு கட்டோடும் கக்கத்தில் உணவு சுமையோடும் சென்றவர்கள். பின்னுரையில் கவிஞர் கரிகாலன் குறிப்பிடுவதைப் போல அவர், 'தமிழ்ப் பிள்ளைகளின் தாய் அடையாளம்' தான்.

'அம்மா வாழ்க்கையே ஓர் ஒளியாங்கண்டு விளையாட்டுதான் ' என்று தொடங்குகிற அவரின் முதல் கவிதையில் இருந்து, அனைத்துக் கவிதைகளிலும் அம்மா நம்முடன் சமயபுரம் சந்நதியில் மாவிளக்கு போட்டபடியோ, மஞ்சள் சேலை உடுத்தி விரதம் இருந்தபடியோ உரையாடிக் கொண்டே வருகிறார். அல்லது அப்படியொரு சித்திரத்தை தன் எழுத்தின் வழி கதிர்பாரதி, பேருருவமாக படைத்திருக்கிறார்.

இக்கவிதைகளை வாசிக்கிற ஒவ்வொருவரையும் அவரவர்களின் அம்மாவின் நினைவுகளுக்குள் மூழ்க வைக்கிற சக்தி, கதிர்பாரதியின் கவிதைக்கு இருக்கிறது.

மிகுந்த சொற்சிக்கனத்தோடும் மொழியின் லாவகத்தோடும் எழுதப்பட்டிருக்கிற எல்லா கவிதைகளிலும் அம்மா நம்முடன் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்.

0

கக்கடைசியில்

ஏர்வாடி தர்க்காவில்

அம்மாவைச் சேர்த்தோம்.

சங்கிலிப் பிணைத்து

அழைத்துப் போகையில்

என் தலை தடவினாள்.

அப்போது கலைந்த தலைமுடியை

எத்துனை முறை சீவியும்

ஒழுங்குப்படுத்த முடியவில்லை

தன்னுடலுக்கு தானே

தீவைத்துக்கொள்ளும்

அந்திக்கு

இந்த வேதனை புரியும்.

இத்தொகுப்பின் 45-ம் பக்கத்தில் இருக்கும் இந்தக் கவிதையை தாண்டிச் செல்ல முடியாமல், திணறிக் கொண்டிருந்தால் நீங்களும் நானும் கதிர்பாரதியும் வேறுவேறல்ல.

All reac