கிணற்றுக்குள் தழும்பும் கேவல்

எருக்கம்புதர்கள் மண்டிக்கிடக்கும்

இந்த வீடு மட்டும்தான் ஒருகாலத்தில்

வசீகரமிக்கதாக இருந்தது

ஒளிபொருந்தியதாகவும் இருந்தது

அந்தத் தெருவிலேயே

புறா வளர்ந்த அந்த வீடுதான்

ஓர் இறகுபோல மேலெழும்பிப்

மிதப்பதாகவும்

லயத்தோடு கசியும் இசைதான்

வீடாகிவிட்டதாகவும் தோன்றும்

இந்த வீட்டின் துளசி வாசத்தில்

மயங்கிய

பதின்பருவத்துத் தடயங்கள்

இவ் வீட்டைப்போலவே

சிதிலமாகிவிடவில்லை இன்றும்

புறாக்கள் இரையுண்ட

அவ் வீட்டின் கிணற்றடி

எப்படிப் பார்க்கும் தைரியம்

நரைக்குக்கூட இல்லை

அதற்குள்

தேங்கி இருண்டிருப்பது

தண்ணீரல்ல

உன் கேவல்

தரைதட்டுதல்

கார் பொம்மையை உருட்டிக்கொண்டு

நடுசாமத்தோடு விளையாடும்

மகனை அதட்டி

உறக்கத்தில் ஆழ்த்திவிட்ட

அப்பாவுக்குத் தெரியாது

அவன் கனவுக்குள் நிகழ்ந்துவிட்ட

போக்குவரத்து நெரிசலில்

அதே காரில்

தாம் புழுங்கித் தவித்து

தரைத்தட்டி நிற்கிறோம்

என்பது

குதிரைக்குக் கொம்பு முளைக்க ஆரம்பித்துவிட்டது

இரண்டு வயது நிரம்பி

வழிந்துவிடத் துடிக்கும்

அந்தச் சின்னஞ்சிறு சிறுவனின்

கண்களிலிருந்து கண்ணீர்

வழிந்துவிடத் துடித்து

கடைசியில் புகாராக

மாறிவிடுகிறது அப்பாவிடம்

அண்ணன்

தன் குதிரை பொம்மை கொண்டு

உதைத்துவிட்டதைச்

சொல்லத் தெரியாது

திணறலோடு இறுதியில் சொல்லிவிடுறான்

மாடு முட்டிவிட்டதாக

குற்ற உணர்ச்சியில்

குதிரைக்குக் கொம்பு முளைக்க

ஆரம்பித்துவிட்டது

இருக்கலாம்

உச்சி ஆகாயத்துக்குப் பக்கத்தில்

காற்றுவெளியில் நிச்சலனமுற்று

நீந்திக்கொண்டிருக்கும்

அந்தப் பருந்து,

நடுநெற்றியில் தீயெரிய

போதிமரத்தடியில்

ஆழ்நிஷ்டையிலிருக்கும்

சாக்கிய புத்தனின்

மனமாகவும் இருக்கலாம்

அதுவாக இருக்கிறது அது

மூதாதையரடி மூதாதையராக அது

அவனிடம் \ அவளிடம் வந்து சேர்ந்திருக்கிறது

புற்றுக்குள் நுழைந்துவிட்ட எலி

பாம்பு கண்டதும் பதறித் திரும்புமே

அந்தப் பதட்டத்தோடே வைத்திருக்கிறது

எப்போதும்

காய்ந்தெரிக்கும் கோடையின் மாநகரச் சாலையில்

கானலெனப் பிசுப்பிசுக்கிறது

நீருக்கேங்கி வெடிப்புறும் கரம்பையில்

சிலுசிலுவெனக் கசியும் ஈரமாகிறது

மேனியை யாழ்க்கம்பியாக்கி

மீட்டெடுக்கும் இசையில் களிப்புறுகிறது

அந்த இசையில் உலாத்துகையில்

அவன்\அவள் பறவையாவது நிச்சயம்

அல்லது சிறகளாவது முளைக்கும்

கிளையிலிருந்து கழன்றுவிட்டப் பழமாக

உதடுகளுக்கு எட்டாத முத்தமாக

நடுநிசியில் இளம்விதவை தலைக்கு ஊற்றும் நீராக

சீறும் நாகம் கக்கும் முதல் துளி விஷமாக

யாவுமாகவும் இருக்கிறது

இல்லை யாவுமற்று

அதுவாகவே இருக்கிறது அது