எனக்குள் வேர்கொழித்து
பசிய அலை வீசும் வனத்தை
புகையிலைத் தேய்த்துருஞ்சும் உனக்குள்
எப்படியாகிலும் கடத்திவிட வேண்டும்
முதலில்
ஈரத்தைக் கொண்டு வர
வாய்க்கால் வெட்டினேன்
வெளிச்சத்திலும் கொஞ்சம் வெப்பத்திலும்
உயிர்கள் ஜனனிக்கும் ஆகையால்
அதனையும் செய்துவைத்தேன்
மகரந்தங்களைக் கடத்தும்வண்ணம்
வண்ணத்துப்பூச்சிகளையும் சிருஷ்டித்தேன்
வனத்துக்குக் கம்பீரமாய் இருக்குமென
மிருக செட்டைகளை உலவவிட்டேன்
பருவங்கள் சிலவும் வந்தன
எதுவும் உன் சுவரைத் துளைக்கவில்லை
எனினும் தெரியுமெனக்கு
வனத்தின் சல்லிவேர்களோடு
சிலவிதைகளைக் கவ்வி வருகிற
பறவையின் பாடலொன்றே போதும்
5 comments:
Kavithai romba nalla irukku...
சிறப்பாக எழுதி இருக்கிறீர்கள் நண்பரே . அழகான வார்த்தை அலங்காரம் . வாழ்த்துக்கள்
முதல் பத்தியும் இறுதி பத்தியும் இருவேறு கவிதைகளாய் தோன்றுகிறது
சமீப காலத்தில் பறவைகளை அதிகம் அவதானிப்பு செய்றீங்கன்னு நினைக்கிறன்
அருமை வெளிப்பட்டு இருக்கு இந்த கவிதையிலும்
hi y did u send me a sms????
சிலவிதைகளைக் கவ்வி வருகிற
பறவையின் பாடலொன்றே போதும்//
சிறப்பான பகிர்வுக்குப் பாராட்டுக்கள்.
Post a Comment