ருது

உயிர்ப்பிடித்தெழும் நாட்களின் பிடரி பற்றி

உலுக்கிஎடுப்பதற்கெனவே

ஊட்டி வளர்த்தனுப்புகிறாய்

ருதுவான சொற்களை

விடைத்தலையும் பருவத்தை

செரித்துத் தீர்க்கவே

பசிவிரித்து தவம் கொள்கிறததன்

பிரவேசப் பாய்ச்சல்

ஏறி இறங்கும் ஏக்கப் பெருமுச்சுகளில்

திய்ந்தழிகின்றன அவை உமிழ்ந்துவிட்டுப்போன

கனவுபிம்பங்கள்

அஹிம்சைபுனைந்த அதன்

அர்த்த மையத்திலிருந்து

வெடித்துப்பரவும் சாத்தியக்கூறுளோடு

கனன்றுகொண்டிருக்கும் வன்முறையில்

உன்னழகின் உக்கிரம்

வெள்ளாமையின் கழுத்தறுக்க

கருக்கேந்தி நகரும் அதன் கரத்தில்

உனக்கெழுதிய கவிதையை

ஒப்படைத்ததால் தப்பித்தது காலம்

சொற்களை மனனிப்பதிலேயே

கழிகிறது வாழ்வு